برخی روانشناسان عقیده دارند رنگی که برگزیده و دلخواه کسی است ، می تواند گویای خصوصیت های اخلاقی و روانشناسی او باشد. نوشته ی زیر چکیده ایست که بر اساس این نظریه و پس از سال ها پژوهش ، نگارش شده است :

قرمز:خوش قلب

این رنگ مظهر شدت و زیاده روی است. "قرمز" ، رنگ عشق و تنفر ، فداکاری و خشونت و خون و آتش است. کسی که به این رنگ ، علاقه دارد هرگز نمی تواند در زندگی بی تفاوت باشد. این افراد ، تند و سرکش و در عین حال ، فعال ، شجاع و کمی عجول هستند. احتمال شکست به خصوص در عشق برای آنان ، فراوان است. قضاوت عجولانه و ناگهانی در مورد دیگران ، اغلب سبب از بین رفتن دوستی هایشان می شود. با اینکه در عشق به طور کامل فداکارند اما اگر روزی ، حادثه ها بر وفق مراد نباشد ، بدون تفکر و جویا شدن علت ، می جنگند. دو صفت ممتاز آنان ، خوش قلبی و حس بزرگ طلبی است.

صورتی: مورد علاقه ی دیگران

رنگ "صورتی" در واقع همان قرمز است که کم رنگ شده باشد. اگر به این رنگ علاقه دارید ، همه ی صفت های رنگ قرمز را کمی ملایم تر دارا می باشید. با گذشت هستید و در عشق ، تندی نشان نمی دهید. دیگران را خوب درک می کنید و با اطرافیان خود با ملایمت و لطف ، رفتار می کنید و به دلیل نشاط و شادابی تان ، مورد علاقه ی اطرافیان خود هستید. آنانی که به این رنگ علاقه دارند اغلب شکست ها ، خشونت ها و دشواری های زندگی را تحمل کرده اند و با مشکل های فراوانی رو به رو شده اند.

ارغوانی: رنگ عارفان

رنگ اسرار آمیز و با شکوهی است. دوست داران این رنگ ، پیوسته مجذوب زیبایی ها و ظرافت ها می شوند. آنان ، مغرور و اجتماعی هستند و به امور معنوی بیشتر می پردازند. معاشرت با این دسته ، لذت بخش است ،" ارغوانی " رنگ مورد پسند عارفان نیز هست !

سبز: کنجکاوی

رنگ " سبز " طبیعت و تازگی است. اگر به این رنگ علاقه دارید ، زندگی با شما آسان است. رابطه ی شما با دیگران ، بر پایه ی اصل ها و قراردادهاست. دوست ندارید که در زندگی تان ، حادثه هایی به وقوع می پیوندد اما کنجکاوانه به ماجراهای زندگی دیگران توجه دارید.

فیروزه ای : اسرار آمیز و پند ناپذیر

دوست داران این رنگ ، اسرار آمیز و احساساتی اند و کارهای شخصی خود را به خوبی اداره می کنند. پشتکار دارند و با ثبات اند و به نصیحت های دیگران در مورد کارهای خود ، کم تر توجه دارند.

ادامه دارد......

منبع : مجله شادکامی

آن گاه که غرور کسی را له می کنی.

آن گاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی.

آن گاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی.

آن گاه که بنده ای را نادیده می انگاری.

آن گاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی.

آن گاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری.

می خواهم بدانم.

دستانت را به سوی کدام آسمان دراز می کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی ؟

«سهراب سپهری»

یک سخنران مشهور سمینارش را با در دست گرفتن بیست دلار اسکناس شروع کرد. او پرسید : چه کسی این بیست دلار را می خواهد ؟ دست ها بالا رفت. او گفت : من این بیست دلار را به یکی از شما می دهم. اما اول اجازه دهید کاری انجام دهم.

او اسکناس ها را مچاله کرد و پرسید چه کسی هنوز این ها را می خواهد ؟  باز هم دست ها بالا بودند. او جواب داد خوب. اگر این کار را کنم چه ؟

او پول ها را روی زمین انداخت و با کفش هایش آنها را لگد کرد ، بعد آنها را برداشت و گفت : مچاله و کثیف هستند حالا چه کسی آنها را می خواهد ؟ باز هم دستها بالا بودند. سپس گفت : هیچ اهمیتی ندارد که من با پول ها چه کردم شما هنوز هم آنها را می خواستید چون ارزشش کم نشد و هنوز هم بیست دلار می ارزید.

اوقات زیادی ما در زندگی رها میشویم ، مچاله می شویم و با تصمیم هایی که میگیریم و حوادثی که به سراغ ما می آیند آلوده می شویم و ما فکر می کنیم که بی ارزش شده ایم اما هیچ اهمیتی ندارد که چه چیزی اتفاق افتاده یا چه چیزی اتفاق خواهد افتاد. شما هرگز ارزش خود را از دست نمی دهید. کثیف یا تمیز ، مچاله یا چین دار. شما هنوز برای کسانی که شما را دوست دارند بسیار ارزشمند هستید. ارزش ما در کاری که انجام میدهیم یا کسی که می شناسیم نمی اید ، ارزش ما در این جمله است : ما که هستیم ؟

هیچ وقت فراموش نکنید که شما استثنایی هستید

منبع : ماهنامه مدیریت خانه

آیا شما هم نیمکت ... دارید؟

روزی لویی شانزدهم در محوطه ی کاخ خود مشغول قدم زدن بود که سربازی را کنار یک نیمکت در حال نگهبانی دید ؛ از او پرسید تو برای چه اینجا قدم می زنی و از چه چیزی نگهبانی میکنی؟ سرباز دستپاچه جواب داد قربان من را افسر گارد اینجا گذاشته و به من گفته : خوب مراقب باشم !

لویی ، افسر گار را صدا زد و پرسید : این سرباز چرا اینجاست ؟ افسر گفت : قربان افسر قبلی نقشه قرار گرفتن سرباز ها سر پست ها را به من داده من هم به همان روال کار را ادامه دادم !

مادر لویی او را صدا زد و گفت : من علت را میدانم ، زمانی که تو 3 سالت بود این نیمکت را رنگ زده بودند و پدرت به افسر گارد گفت : نگهبانی را اینجا بگذارند تا تو روی نیمکت نشینی و لباست رنگی نشود ! و از آن روز 41 سال میگذرد و هنوز روزانه سربازی اینجا قدم میزند !

فلسفه ی عمل تمام شده ولی عمل فاقد منطق هنوز ادامه دارد !

روزانه چه کارهای بیهوده ای را انجام میدهیم ، بی آنکه بدانیم چرا ؟

آیا شما هم این نیمکت را در روان خود ، خانواده و جامعه مشاهده می کنید ؟

منبع: خانم ترابی

خبرنامه،نشریه داخلی مجتمع فنی تهران

* اگر جوان هستی ، قدرش را بدان چون گذراست.

* اگر تندرست هستی ، شکرگذار باش چون بزرگترین سرمایه را داری.

* اگر متاهل هستی ، عیب های همسرت را به کاستی های خودت ببخش!

* اگر مدیر هستی ، دوره ها و کلاس های آموزشی و مهارتی برای کارکنانت در نظر بگیر. به این ترتیب هم آنان در کارشان رشد می کنند و هم شرکت خودت

* اگر کارمند هستی ، مسوولیت پذیر ، کوشا و خلاق باش.

* اگر خانه دار هستی ، فضای خانه را تبدیل به محیطی شاد برای آموزش و رشد فرزندانت کن.

* اگر مادر شوهر هستی ، نو عروسی خودت را به یاد آور.

* اگر پدر شوهر هستی ، او را خام و بی تجربه نبین. خودت نیز این مراحل را پشت سر گذاشته ای !

* اگر مستاجر هستی ، خانه را همان طور که گرفته ای ، تحویل بده!

* اگر صاحبخانه هستی ، با مستاجرت راه بیا.

* اگر آموزگار هستی ، بدان که دانش آموزانت از تو تاثیر خواهند گرفت.

* اگر در راه کسب دانش هستی ، حرمت استاد را حفظ کن و از سواد و دانش او بهره ببر.

* اگر پر حرف هستی ، فرصت شنیدن و آموختن نخواهی یافت.

در هر جا و مقام و منصبی هستی ، خود را به جای طرف مقابلت بگذار و ببین که اگر در موقعیت او بودی چه حسی و واکنشی داشتی ، آن گاه عاقلانه تر ، عادلانه تر و بهتر تصمیم خواهی گرفت.

منبع:دو هفته نامه موفقیت