این داستان در مورد اولین دیدار «امت فاکس» نویسنده و فیلسوف معاصر ، از رستوران سلف سرویس است.

هنگامی که برای نخستین بار به ایالت متحده رفت که تا آن زمان ، هرگز به چنین رستورانی نرفته بود در گوشه ای به انتظار نشست با این نیت که از او پذیرایی شود. اما هر چه لحظات بیشتری سپری می شد ، نا شکیبایی او از اینکه می دید ، پیشخدمت ها کوچکترین توجهی  به او ندارند ، شدت می گرفت. از همه بدتر اینکه مشاهده می کرد کسانی پس از او وارد شده و در مقابل بشقاب های پر از غذا نشسته و مشغول خوردن بودند.

او با ناراحتی به مردی که بر سر میز مجاور نشسته بود ، نزدیک شد و گفت : « من حدود 20 دقیقه است که در اینجا نشسته ام بدون آنکه کسی کوچک ترین توجهی به من نشان دهد. حالا می بینم شما که 5 دقیقه پیش وارد شدید ، بشقابی پر از غذا در مقابلتان است ! موضوع چیست ؟ مردم این کشور چگونه پذیرایی می شوند ؟ » مرد با تعجب گفت : « ولی اینجا سلف سرویس است » سپس به قسمت انتهایی رستوران جایی که غذا ها به مقدار فراوان چیده شده بود ، اشاره کرد و ادامه داد : « آنجا بروید ، یک سینی بردارید و هر چه می خواهید ، انتخاب کنید ، پول آن را بپردازید ، بعد اینجا بنشینید و آن را میل کنید. »

امت فاکس که قدری احساس حماقت می کرد ، دستورات مرد را پی گرفت. اما وقتی غذا را روی میز  گذاشت ناگهان به ذهنش رسید که زندگی هم در حکم سلف سرویس است. همه نوع رخداد ها ، فرصت ها ، موقعیت ها ،شادی ها ، سرور ها و غم ها در برابرمان قرار دارد ، در حالی که اغلب ما بی حرکت به صندلی خود چسبیده ایم و چنان محو این هستیم که دیگران در بشقاب خود چه دارند و دچار شگفتی شده ایم که چرا او سهم بیشتری دارد.

دانشجویی به خاطر پروژه ای که ارائه داد ، مفتخر به دریافت جایزه اول شد. او از 50 نفر خواسته بود تا دادخواستی برای مهار سخت یا حذف یک ماده شیمیایی به نام « دی هیدروژن مونو کسید» را امضا کنند. دلایل او برای این درخواست ، از این قرار بود :

1 . مقدار زیاد آن باعث استفراغ می شود.

2 . یکی از اصلی ترین عوامل جو گلخانه ای کره زمین است.

3 . وقتی که به صورت بخار باشد ، باعث سوختگی شدید می شود.

4 . استنشاق تصادفی آن مرگ آور است.

5 . از عوامل اصلی فرسایش اجسام است.

6 . روی ترمز اتومبیل ها اثر منفی می گذارد.

7 . محققان  هیدروژن مونو کسید را در تمامی غدد سرطانی یافته اند.

از آن 50 نفر ، 43 نفر دادخواست را امضا کردند. 6 نفر نظر خاصی نداشتند و فقط یک نفر می دانست که ماده شیمیایی « دی هیدروژن مونو کسید » همان آب است.

عنوان پروژه این بود : « ما چقدر زود باور هستیم ! »