گریه بوعلی سینا

ابو علی سینا حتی زمانی که به وزارت رسیده بود قبل از طلوع آفتاب از خواب بیدار می شد و به مطالعه و تحقیق می پرداخت. روزها به امر وزارت مشغول بود و شب ها برای شاگردان تدریس می کرد. او به خاطر آنکه خودهمواره از وقت بهترین استفاده را می کرد و همیشه سعی می کرد شاگردان خوبی هم تربیت کند، از این که شاگردان مطلبی را خوب یاد نمی گرفتن ناراحت می شد. " بهمنیار " یکی از شاگردان بوعلی سینا می گوید: شبی را به تفریح و شادمانی پرداختیم و فردا که در محضر استاد رفتیم در اثر خستگی شب، سخنان ایشان را نفهمیدیم و او با زیرکی موضوع را فهمید و به من گفت: " آنچنان که معلوم است، شب گذشته را به تفریح گذرانده اید. " گفتیم : " آری " استاد که از این عمل و سستی و بی انضباطی در کارمان بسیار ناراحت شده بود، اشک از دیدگانش سرازیر شد و آهی کشید و گفت: " افسوس که عمر گران مایه را بیهوده تلف کردید و از این حقایق بهره مند نشدید جای تعجب است که بند بازان با پشت کار و تمرین کار خود را به جایی می رسانند که با هنر ورزی خود باعث حیرت هزاران عاقل می شوند ولی شما در کار تحصیل آنچنان کوتاهی می کنید که حتی نادانان زمان را نیز متعجب نمی کنید. "

منبع:دو هفته نامه موفقیت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: